بازگشت
نوروز تاریخی وسال نو تان مبارک
جلیل پرشور جلیل پرشور

خواهران وبرادران عزیز هموطن،گرامیداران نوروز           باستانی! درود بشما .                                                                                                                 

    سال نو بسراغ ما آمده است ودروازه  های امید رستن، از نو سبز شدن، رشد وبزرگ شدن نهالها ،بته ها، گلها ودانه ها ، حبوبات ومیوه ها  را بروی ما باز کرده است. بهار این فصل زیبایی ورویاها، فصلی که لختی درختان چمن ها، کوه ها ودره ها را تحمل کرده نمی تواند وبا احساسی عالی واقدامی عاجل ودلسوزانه اندام لاغرولچ  شدهً درختان ونهال ها رابا لباس های زمردین خود می پوشاندو به سالخورده ترین ،فقیر ترین ویا بی میوه ترین درختان  حتا بدرختان یکه وتنها وخارج از باغ ها ،بدرختان کوهی وجنگلی وبی صاحب  وبی قباله ، بدون درنظرداشت عمق ریشه، لباسهای را می پوشاند که زیبا ترین درختان وپر آوازه ترین بته ها ونهالان جوان از آن برخوردارمیگردند . 

     بهار برای خیر رسانی وانجام رسالتش، عظیم ترین وروشن ترین نیروی گرمی بخش جهان هستی را به کمک می طلبد ودر زیر اشعهً تابان آن عمل میکند ، تلاش مینماید وبا  کمک ویاری آفتاب وباران  وانسان  چه موًفقیت های را که نصیب نمی شود، چون می داند که  تنها با رعد وبرق وغرش وابر همراه خودش نمی تواند چهرهً طبیعت یخ زده، لخت شده،خواب برده وبی جان شدهً دستان بیرحم زمستان را تغیر دهد ، گرما ببخشد وبطور شایسته مورد  نوازش قرار دهد.                             

            بلی معجزهً بهار منحصر به نیروی درونی وذاتی او نیست  بلکه توانایی بهار  ودستان  افسون گر، خارق العاده و معجزه آسای آن در دگر گونی سیمای طبیعت ، ناشی از قدرت کنار آمدن آن با سایر دستان، قدرت ها وعوامل اثر گذار طبیعی وانسانیست که به کمک بهار می شتابند وبهار نیز با لطف خوش وصمیمیت صادقانه پذیرای یاری رسانیدن آنها برای تحقق اهدافش میگردد واین جوشش واشتراک مساعی ابر، باد ، مه و خورشید و فلک در موسم بهار باعث آن میگردد که بهار را فصل تراوت، سخاوت، زیبایی ،دلفریبی وافسونگری قلمداد کنند چون قلوب همه  انسانها را آنقدر بخود نزدیک می سازد که به غارت گر دلها شهرت یافته است.                                            

     پاسداران زیبایی، سر سبزی وشگوفه های بهاری بپاس همین صفات عالی بهار است که مثل بلبلان وپرنده گان خوش الحان ، در وصف نوروز، در وصف بهار ودر وصف گلها وباغها  از زمانه های خیلی دور باینطرف با اشعار وسروده های بهار گونهً شان، بهار را، گلها وسنبلها را، چهچهً پرنده گان این فصل جادوگر را  وشرشرآب رابمدح وثنا نشسته وتمجید شا یسته کرده اند که زیبایی این پارچه های شعری وادبی کمتر از زیبایی ولطف بهاری نیستندوبنوبه ًخود در انسان شور واحساس وعشق بکار وزنده گی وزیبایی بوجود میآورند وانسانرا شاد میسازند.          همه ملتها ونژادها روز اول سال نو شان را، روزهای بعدی وجشن های ملی خودرا تجلیل میکنند، از خانه های شان بیرون میشوند ، شادی میکنند، می رقصند وپایکوبی می کنند، آنها بر درو دیوار شمع روشن میکنند، بهمدیگر تحفه میدهند ،مستی میکنند وزنده گی را،ترقی را ، رفاه وآسایش وآرامش را جشن میگیرند واز زنده گی خود لذت می برند چون بفردای خود اطمینان دارند،بفقر وتنگدستی مواجه نمیشوند ومحتاج هیچ کسی بشمول اولاد ، اقارب  وحتا دولتهای خود نمیشوند، زنده گی آبرومندانه ومرگ با وقار دارند.                                                                  ولی در وطن عزیز ما مردم در روز های عید ونوروز شان برق وروشنی را ملاقات نمی توانند، در انواع تاریکی ها زنده گی میکنند ،نگهداشته میشوند وبرای بقا در این تاریکی ها تشویق ومجبور میگردند ورنه بازخم شمشیر ویا زبان مواجه میگردند وبی عقیده جا زده میشوند ولی خود آقایان که تا دیروز چراغ تیلی ای نداشتندنه تنها در اوج رفاه ، در بین بوری های از دالر وکلدار ودر بین ده ها قصر روشن وچراغان  ولی با ضمیر های تاریک وبا دیدی ارتجاعی وعلم وتمدن ستیزانه زنده گی پر افتخار (!) دارند.                                                                       ازطرفی اکثریت مطلق مردم خوب ومظلوم  ما نه تنها امروز بلکه سالهای سال است که جشن نوروز،عیدها ومراسم ملی شان رنگ وروی دلکش وجذاب ندارد، آنها در بین باغ ودرمیان گلها وسبزه ها خودرا در خفقان ونا امیدی ورنج می بینند، کمتر دستی بسوی گلهای های خوشبوی وطن دراز می شود تا یکی را کنده وبوی نماید تارفع خسته گی کند کمترپایی ، یارای حرکت بسوی تپه ها برای سبزه لغت کردن ( لگد کردن ) وتبدیل هوارا دارد وکمتر فامیلی پیدا میشود که دساتیر ومعلومات های تاریخی هفت سین را عملی وانجام دهد وبا لبان پر خنده این روز وسایر روزهای قابل مبارک گویی را بیکدیگر شادباش وتهنیت بگویند.                                                                 

       برای هموطنان مهاجر این روز ها ی خاطره آور با رنج وحرمان بیشتری میگذرد، زیرا دوری از وطن ،مردم فامیلها، اقارب ، دوستان ورفقای جانی جانی که اکنون در گوشه گوشهً وطن ودیار هجرت برای زنده ماندن وتاًمین معیشت تیت وپراگنده شده اند ونه تنها در اعیاد بلکه در واپسین دقایق زنده گی یکدیگر را نمی بینند وبی وداع وخدا حافظی ترک دیار وترک زنده گی میکنند، دردیست جانکاه ومصیبتی ا ست عظیم که عمق این فاجعه وغم واندوه بزرگ را آنانی درک کرده می توانند که یا دارای احساس عالی ملی باشند ویا باین بدبختی ها ومشکلات مواجه شده اند.  زنده گی خوب وحتا پر از ناز ونعمت در شرایط بی وطنی برای هیچ فرد با احساس ووطن پرست خوش نمی گذرد ، هر لحظهً مهاجرت وبیوطنی خود مرگ ونابودی وعذاب است . مهاجرین وخاصتاًوطندوستان وعاشقان آب وخاک وطن ،هر گز نوروز، سال نو وعید وبرات ندارند شاید اقلیتی نا چیز پیدا شوند که قطع ریشه وارتباط کرده باشندو مست والست می توانند بخندند وبرقصند وچهچه کنند ولی همین گروه ها نیز در درون خود باید نا آرام باشند واز موقعیت خود نا راضی.                                                                    

                                              میدانیم که هزاران فامیل  در داخل وطن، امروز از ترس مواجه نشدن به قبر های جگر گوشه های شهید وبخاک وخون افتیدهً شان که اکثراً در بالای تپه ها وکوه ها دفن شده اند ،توان بالا شدن به این محلات را ندارند وحتا توان وقدرت آنرا ندارند که تحفهً ناچیزی برای بیوه ها ویتیمان شان در این روز پر میمنت هدیه دهند چه رسد به رقص وپای کوبی وچهچه ومستی وگرم جوشی که امروز در بسیاری از ویلاهای دیوار بلند شخصیت های حرام شناس وگویا ملی گرا وخدمتگار مردم(!) در بسیاری از اوقات سال وجود داردوروزی نیست که چند گاو وگوسفندی درآنجا ها حلال ، بریان وکباب نشود و عطر ودود آن غذا هاو نانهای حرام، دل صدها رهگذر گرسنه ومحتاج را کباب  نکند وبر خشم ونفرت مردم در برابر ظلم ونابرابری  ، بی انصافی وفریبکاری نیفزاید             

                              فقر وتنگدستی بحیث عامل اساسی نقش منفی خودرا ایفا میکند، فقر فرهنگی وتبلیغات منفی دشمنان خنده وخوشی ملتها ومردمان عامل عمدهً دیگر وجداً منفی  در زمینه است که سالیان دراز است که در تار وپود مردم خاصتا ً دربین بخشی از زنان ومردان مظلوم وطن، رغبت دوری وعدم مشارکت را نسبت به تجلیل اعیاد غیر مذهبی ولی مهم وبا ارزش برای مردم وبرای تداوم نبخشیدن به فرهنگ دیر پا وقدیمی اجداد ما تنیده شده واز تطبیق آن بنا به نفوذی که تا حال ذر جامعه دارند کنترول میکنند وسرکشان را بارها با چوب وچماق ادب کرده اندو میکنند.      در این مورد بیکاری ، بی امنیتی ودل سردی از زنده گی نقشهای تخریبی بعدی را بدوش دارندزیرا مردمی که در این عصر وزمان به نان خشک محتاج بوده  ودر زیر قرض وسود صدها حاجی نوروزغرق باشند، نوروزاصلی را هر گز تجلیل نمی توانند. شرم وننگ ابدی بر آنهاییکه این مردم شرافتمند را از عادی ترین امکانات زنده گی در دیروز وامروز محروم کرده اند و برتعدادی که هنوزبمانند کنه بر پوست وگوشت مردم چسپیده اند وخون می مکند و شرم وحیا از مردم وترس ازخدا ندارند ولی دعوای بزرگی دین را میکنند وراه رستگاری  وفلاح آخرت رانیز بمردم موعظه می نمایند ، درحالیکه در طول حیات شریف(!) شان یک گرسنه را سیر نکرده اند ولی لقمهً نان صدها هزار انسان را از حلقوم شان بیرون آورده و به  تنهایی بلعیده وغارت کرده اند .           

  

    باکمال تاسف قدرتهای جهانی ایکه تحت نام مبارزه علیه تروریزم خودسرانه داخل افغانستان شده اند تا فرزندان یاغی طالبی ودوستان ومتحدین قبلی شان را که به القاعده مشهورند نابود کنند  نیز در خدمت غارت گران وچپاول گران سیری ناپذیر قرار گرفته وتحت عناوین مختلفهً موجه وغیر موجه به آنها پول میدهند ویا جزیه می پردازند وبه این وسیله همان مثل وطنی مارا مصداقیت می بخشند که: ( پول طرف پول می رود) . درحالیکه این کمک ها ومساعدت های از شمار بیرون باید در امر فقر زدایی ، تقلیل بیکاری ، ساختن مکاتب وشفاخانه های جدید وبهبود وضع صحی مردم وایجاد زیر بنای اقتصادی وصنعتی وطن خراب شده بدست خود آقایون وخرابکاران پاکستانی وعربی وعجمی همرکاب شان، بمصرف میرسید ودر ادارات افراد با تقوا وغیر استفاده جو بکار گماشته می شدندتا وطن ومردم ما می توانستند حد اقل آرامش را احساس وگامهای لازم برای بهبود زنده گی وآیندهً شان گذاشته میشد.                                                                                                                                                          بناً اگر بهار در وطن ما بگرمی وشور وشعف همسایگان ما تجلیل نمیگردد گناه دشمنان مردم، گناه حکومتهای پرمدعا ومبلغین مخالف چنین روزهای تاریخی وارزشمند است که تلاش کرده اند و سعی میکنندکه مردم را از فرهنگ وتاریخ شان دور سازند وآنهارا به بیگانه پروری وخدمت به تقویت ارزشهای تشویق ومجبور ساخته اند ومی سازند که در دشمنی ونقطهً مقابل فرهنگ وهویت ملی ما قرار دارد.                                                                   با بررسی گوشه های کوچکی از دشواریهای مردم ما که متا ًسفانه جزً اساسی وعامل عمدهً  سیطرهً غم، تا ً ثر  سرگردانی،ناامیدی، نداشتن شوق و باعث دل مرده گی مردم خاصتا ً محتاجان وطبقات فقیر جامعهً ما شده است و برتعداد چنین افرادی متاًسفانه روزبروز افزوده شده میشود ومعلوم نیست که چه وقت مردم ما قادر خواهند شد تا این حرکات عقب گرایی را متوقف ساخته وزنده گی را، این موهبت بزرگ را بیشتر درک نموده ،ارزش یابی کرده وبا اطمینان وخاطر آسودهً توام با رفاه وسعادت همگانی  در آزادی کامل وتساوی حقوق گرامی بدارند، تجلیل کنند واز اسارت اقتصادی وفرهنگی معلوم ،مجهول ومخفی نجات یابند .                    

                                                   ما از صمیم قلب  نوروز را ، سال نو را وبهار سال 1385را بهمهً هموطنان در داخل وخارج تبریک گفته سال وسالهای متواتر خوشی وگرمجوشی ،آرامش ، صلح وامنیت ورفاه واتحاد وبرادری وخواهری واقعی برای تان آرزو می کنیم. 

      مابه این باور هستیم که بمانند بهار عالم آرا ونقاش چیره دست ، نیروهای سالم سیاسی ووطنپرستان دلباختهً سعادت مردم وترقی وطن، باید افراد گروه ها،شخصیتها و امکانات فراوان وداوطلب خدمت گذاری بوطن را گرد خود جمع  کنند ویا  خود در پهلوی سا یرین  قرار گیرند تا بعد اتحاد و وحد ت صاد قانه بین نزدیک ترین نیروهااز لحاظ فکری  و بسیج کلیه امکانات مفید وسالم ملی بی تعصب ووفادار بمردم ووطن، سر انجام ایتلافی از کلیه افراد وگروه های شرافتمند که خدمتگذاران حقیقی مردم ما باشند بوجود آید تا سپاه عظیمی تشکیل گردد که  از روشن بینی، صفا، صمیمیت، اراده ، تقوا، رفاقت وبرادری  برخوردار بوده واین پروسه را با کل اخلاص وشفافیت بصورت علنی وقابل لمس برای همه، سرعت بخشند تا پابپای بهار در حال ورود وطن برای نهال شانی  وبذر تخم امید پیروزی  کامل آزادی ، صلح ، عدالت ، دموکراسی ، ترقی وعصری سازی وطن ورفاه مردم ما بکارهای ثمر بخش جمعی، دور از خود محوری ، مبرا از کینه توزی وانتقام جویی وگروهک بازی های غیر مفید دست بکار شویم ورفع مسوولیت وجدانی وملی نماییم وبیشتر ازین از وطن ما بحیث لابراتوار  سیاسی ومیدان تطبقات سلاح های مخرب استفاده نشود و در نتیجه هرهموطن ما صاحب عزت ووقارشایستهً شود که بآن نیازمند است، شایستهً اوست وحق طبیعی اش می باشد.                                                                                                   

         همه میدانیم که این مردم شریف باثر جنگ ،مجبوریتهاو عوامل متعدد دیگر ، از جمله اغوا شدن وفریب خوردن باثر تبلیغات مبلغان وابسته به قدرت های طماع ومتجاوز وبرای زنده ماندن به دشمنان خود پناه بردند ،یکی دو سالی تشویق وکمک شدند ولی بقیهً زمان را در اهانت شدن ، جریمه دادن، بزندان رفتن ، چور وغارت شدن، اخراج بزور شدن وصد ها عمل ناشایسته وتوهین آمیزی سپری کردند که ابراز نظر کردن در مورد آن، خود تازه کردن زخمهای خونین مردم ماست که در پاکستان، عربستان ، کشورهای خلیج ، ایران ، ترکیه وسایر کشورهای مسلمان وهمدین مااز دست همان مشوقین فرار از وطن متحمل گردیده اند وهنوز ادامه دارد                                                         اگر نیروهای ترقی خواه، عدالت پسند خواهان دموکراسی وضد تحجر وبنیاد گرایی ، ضد خیانت، چپاول ووطن فروشی دورهم با تصمیم وتعهد وجدانی جمع شوند یقین کامل وجود دارد که مردم ما بزود ترین فرصت نوروزهای  واقعی وسال نو های پر ثمر ، امید بخش وشادی آور همیشگی را نصیب خواهند شد وخنده وشادی جای ماتم واشک ونا امیدی را اشغال خواهد کرد ودر این حالت است که میتوانیم بگوییم که نوروز مردم ما پیروز وهر روزشان نوروزاست.                                                                                                                                       نیروهای با وجدان ، وطنپرست ،مسلمان واقعی ومدافع غرور وسربلندی مردم ما نباید بخود اجازه دهند که باثر بی اتفاقی واختلافات موجودمیان ایشان تاًمین امنیت وصلح ومساعد شدن زمینه های عینی اشتغال وپیدا کردن مایحتاج زنده گی در داخل وطن برای ملیونها هموطن دور از میهن ومحتاج زیارت آن آب وخاک مقدس وطن به تاخیر مواجه گردد واستفاده جویان تحت این بهانه هر چه دل شان می خواهد انجام دهند وپروسه را طولانی کنند وبعمر باداری و غیر جواب ده بودن شان دربرابر مردم وقانون بیفزایند.                                                              ترقی خواهان به هیچ صورت حق ندارند بیشتر ازین با استفاده از منش های فردی، اهداف تنگ  نظرانهً قومی، زبانی ،فرکسیونی ، سیاسی وگویا ایدولوژیک قبلی، بر طبل اختلافات ودشمنی بیمورد خود بکوبند ویا هر کدام در فکر حزب سازی وتشکیلات سازی شوند وفاجعه بیافرینند.  باید وباید بر دیو خودخواهی ، کیش شخصیت، قهرمان سازی  واز خود راضی بودن پیروز شویم و بربنیاد اصول وپرنسیپ های قابل قبول برای افراد متمدن،ترقی خواه وطرفدار  دموکراسی واقعی با اصل برابری کلیه افراد در همه امور کار سیاسی ، همه بدور هم جمع شویم وشرایطی را بوجود آوریم که جای گله وشکایت باقی نماند وحزب سازان جدید وجدید تر از آن به حیث تمسک استفاده نتوانند . این مطالب را در اینجا برای آن مطرح کردم که دلم به بهار ی می سوزد که طراوتش زود بوسیلهً گرمای تابستان می خشکد ومردم ما که سالهاست از فیض بهار کمتر استفاده کرده اند خواهان  طولانی تر شدن سر سبزی وشادابی باغهای سوخته وتاکهای درو شدهً خودهستند  . ازینرو وطنپرستان ،با وحدت واتحاد صادقانهً شان میتوانند وطن همیشه بهار را بمردم ما مژده دهند وهمه طاقتهای مفید، مردم دوست ، دموکراسی طلب وعدالت خواه را در داخل وخارج وطن به سود افغانستان واحد ومتحد وشگوفان بمنزلهً مشت واحد متشکل سازند.     

                    بامید رسیدن روزیکه دیگر بجای خونها سرخ  هموطنان شریف ما ،گلهای سرخ لاله وگلاب در دشت ها وباغهای وطن هر چه بیشتر برویند ودستی پیدا نشود که حتا یک شاخهً درخت را بی جهت قطع کند چه رسد به انسان، این موجود صاحب کرامت ، عالی مقام  وباارزش ، که باکمال تاًسف تا هنوز چیزی که در وطن ما خیلی ارزان است خون همین انسان است در حالیکه در تمام ادیان وعقاید، در مورد او هدایات زیاد آمده است وهزاران کتاب وبی حساب شعر ومقاله ومرثیه در مورد او نوشته گردیده وسروده شده است وبخاطر همین انسان والامقام است که نیروهای دلسوز وطرفدار حقوق بشر از دورترین مناطق جهان با مصارف هنگفت ، بسایر جاها می روندوگویا دشمنان آزادی ، دموکراسی وپامال کننده گان حقوق بشر را که آنها نیز انسانند حسابی جزا میدهند و آن ها را نابود میکنند واعلامیه حقوق بشر را کاملا ً تطبیق مینمایند.                                                          

                       بامید رسیدن وپیروزی آن روز و بهار حقیقی ،خواستنی و شادی آفرینی که مردم ما وبسیاری از محنت کشان جهان مرتبط  با فرهنگ وتاریخ نوروز ونوروزها در انتظار آن هستند ودر راه رسیدن بآن مبارزه می کنند.   وبامید روزی که انسان بنام شرقی ،جهان سومی، بخاطرفقر وتنگدستی ویا تعلق بادیانی که دین ومذهب جوامع متمدن نیست تحقیر نشود ووسیلهً دست خرابکاران بین المللی قرار نگیرد تا وطن خودرا برباد وخراب کند.                                        هموطنان عزیز! بیایید با وجود بی میلی به خنده ، بر روی عبوس وزشت اندوه ، غم وغم آفرینان، تاریکی وشر بمانند غنچهً بهاری بخندید وبا این خندهً معنا دار که خود نوعی از مبارزه است بهار را ، نوروز را، امید را، پیروزی حتمی بر سیاهی ، شب وزمستان را وسال نو وطن ما را که حقیقتا ً به سال نو میماند تجلیل نماییم.                  

بار دیگر  نوروز، روز دهقان، میلهً گل سرخ وسال نو بر
March 19th, 2006



  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسايل اجتماعي